Islam je vjera džemata i mnogi islamski propisi su društvene ili kolektivne dužnosti, tako da ih je nemoguće uspostaviti i izvršiti bez džemata, ummeta, sistema, države i konsenzusa. Prema tome, integracija pojedinca u islamu dešava se kroz džemat i ummet, jer islam ne poznaje ideju išćeznuća, nestanka i utapanja u Bogu (fena fillahi) – kao što je slučaj u kršćanstvu i misticizmu (ekstremnom sufizmu) – i monaštvo islamskog ummeta je džihad, a ne pojedinačna izolacija i okretanje leđa džematu, zajedništvu, životu i svijetu. 

Zbog ove islamske istine, islam je za vjernike uspostavio i izgradio jedinstvo u pet načela ili univerzalija koje simboliziraju jedinstveno dostignuće po kojem se muslimani odlikuju kao inkluzivan i stabilan identitet kroz svoju dugu historiju, a ovih pet univerzalija su: jedinstvo vjerovanja (akidet), Šerijata, ummeta, civilizacije i darul-islama ili svijeta islama.

Univerzalnost i internacionalnost islama učinila je islam oslobodilačkom revolucijom, potaknuvši generaciju utemeljitelja – još od doba pravednih halifa – da vodi oslobodilački rat za narode Istoka od hegemonističkih sila i civilizacijskog potčinjavanja u toj historiji ( Perzijanci i Bizantinci), i od tog vremena započinje kontinuirano neprijateljstvo Zapada prema islamu.

Perzijanci su uglavnom primili islam, dok su Bizantinci, iza kojih stoji i Evropa, nastavili kovati zavjere protiv islama i mobilizirati vojske da izvrše invaziju na muslimanske domove i da se bore protiv njihove države od sedmog stoljeća nove ere, pa sve do danas.

Tu činjenicu – koju mnogi zarobljenici vesternizacije u arapsko-islamskim zemljama previđaju – najbolje je izrazio engleski autor i oficir, Sir John Bagot Glubb, poznatiji kao Glubb Pasha (obučavao Transjordansku arapsku legiju između 1939.-1956.), kada je rekao: ”Historija problema na Bliskom istoku seže u sedmo stoljeća nove ere.”

Ove riječi su dovoljne da probude uspavane muslimane. I zato što je islam ostvario pet spomenutih univerzalija, a koje su proistekle iz tevhida i nepatvorenog monoteizma, vidimo da je Zapad pokrenuo rat protiv islama na više frontova i raznovrsnim oružjem, boreći se protiv svih elemenata monoteizma i islamskog jedinstva.

Tako se rat kristijanizacije i pokrštavanja fokusira na univerzalizam islamskog vjerovanja (akidet), a rat sekularizma i sekularizacije usredotočuju se na borbu protiv islamskog Šerijata (zakonodavstva), dok je tendencija zapadne civilizacije borba protiv osobenosti i različitosti islamske civilizacije, a kolonijalna bujica – od Napoleona Bonaparte i njegovih pohoda, pa do faze globalizacije – bori se da razbije islamski ummet i darul-islam, koristeći sve moguće mehanizme usitnjavanja, od oružanih osvajanja do igranja na kartu manjina.